Mijn interim periode als directeur Kinderopvang zit er weer op. Het was een prachtige leerzame periode waar ik kort even iets van wil delen. Wat me vooral opviel: kinderen én medewerkers willen zich gezien voelen. Niet alleen zaakjes regelen, maar ook gewoon aanwezig zijn, meedoen en meehelpen. Even letterlijk met de voeten in de klei staan, dat wordt gewaardeerd.
Zodra je een groep binnenstapt, vragen kinderen meteen wat je komt doen en voor je het weet word je ingeschakeld om mee te helpen. Hun nieuwsgierigheid is oprecht en onbevangen. Alles om hen heen willen ze begrijpen en beleven. Juist dat ontdekken, dat zelf ervaren, is wat hen écht verder brengt in hun ontwikkeling.
En hoe mooi als je tijdens zo’n moment ineens je kleinkind tegenkomt in een groep, die je met open armen en een grote glimlach begroet en roept: “hé oma”. Komen ze later bij je op bezoek dan zeggen ze: “ik heb je gezien hè!”
Die spontaniteit van kinderen is ontwapenend, daar kunnen wij als volwassenen veel van leren.
Ook voor medewerkers geldt: een klein gebaar, een luisterend oor of oprechte waardering is belangrijk. Even laten merken dat je hen ziet en waardeert, dat ze ertoe doen, dat maakt het verschil.
Of je nu net begint of al jaren meedraait, een mbo-opleiding hebt gedaan of een universitaire master, uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: gezien worden. Niet om wat er op je CV staat, maar om wie je bent en wat je bijdraagt. Dat betekent niet dat altijd alles gaat zoals jij het wil, maar wel dat je ertoe doet.
Echte erkenning zit in kleine dingen: een vraag hoe het met je gaat, een bedankje, een oprechte glimlach. Dát maakt het verschil. Want als iedereen zich gezien voelt, groeit niet alleen het individu maar dan groeit het hele team.